مهریه یا شروط ضمن عقد یا هیچکدام؟!

درود ^_^
بنظر من مساله مهم انتخاب صحیح مبلغ مهریه نیست بلکه انتخاب درست مردی هست که قراره مهریه را به گردن بگیره..
به هر حال؛ تعیین مهریه سنگین نمی‌تونه ضامن خوشبختی زندگی زناشویی یک زوج بشه و اگر کسی خواهان زندگی باشه؛با مقدار کمی از سکه هم می‌تونه زندگی کنه..
و خانواده دختر باید در نظر بگیرن که مهریه سنگین به معنی خوب بودن داماد و تضمین خوشبختی دختر نیست ..
و بعضی از موارد تعیین مهریه سنگین صرفاً به دلیل چشم و هم چشمی و رقابت با دختران دیگر فامیل یا فشار خود خانواده دختر صورت میگیره که میشه گفت هیچکدام وجه عقلانی و منطقی
نداره.. و خود همین مهریه ی یکی از دلایل و حتی شاید منشا اختلاف و تنش های زیاد بین زوج ها و طلاق شون میشه(که همین اطرافمون و در جامعه ی حال مون موارد زیادی از طلاق ها که اکثرا مهریه های جنجالی هم داشتند بسیار قابل مشاهده هست)
چون خود به خود باعث بالا رفتن انتظار ها میشه و وقتی خانواده عروس میگه مثلا به اندازه سال تولد سکه؛وظیفه ی خودشون درواقع سنگین تر شده چون از طرف خانواده داماد هم متقابلا توقع یه جهیزیه ی جانانه و خیلی تکمیل از عروس میشه..
و وقتی مهریه و خیلی سنگین میزارن خب یه جورایی انگار اصلا زندگی بر مبنای دروغ شکل میگیره چون اونی که میگه بنویس به اندازه سال تولد خانمم؛تو دلش میگه حالا مهریه رو کی داده کی گرفته..و از اونجایی که داخل دین گفتن مهریه عند المطالبه هست وقتی یه عدد نامتعارف باشه و قابلیت پرداختن ش نباشه از ریشه کلا دچار مشکلات شرعی و.. هم میشه اگه هم ازدواج منجر به طلاق بشه که باز هم یه مشکله..
و بحث های زیادی که سر مهریه شکل میگیره و حتی موارد زیادی بخاطر عدم‌توافق مهریه نامزدی شون شکل نگرفته و بهم خورده و همیناخودش باعث میشه که حس کالا بودن دست بده به دختر‌..!
پس چه بهتره که خانم ها به جای تعیین مهریه های نجومی ((البته نه اینکه کلا قید مهریه زده بشه))
و این چشم و هم چشمی ها و قیاس با دیگران ؛کمی منطقی فکر کنن و شروط ضمن عقد که پر اهمیت تره؛ مثل شرط تحصیل و حق تقدم طلاق و شرط شاغل بودن و مجوز خروج از کشور و... بقیه ی حقوقی که برای خانم ها جزو ضرورت ها هست و بیشتر مورد توجه قرار بدن..

سلام.
(به نظر من)در فضای فعلی ایران، دلیل اصلی (با این فرض که چشم و هم چشمی و مقایسه های اجتماعی در بین نباشد) عدم توازن حقوقی بین زن و مرد است ، که خانواده دختر را ترغیب میکند تا برای حفظ حقوق دختر خودشون از ابزار قانونی "مهریه" به عنوان یک اهرم استفاده کنند تا مرد با کوچکترین مساله سعی نکند زندگی را ترک کند.
وصدالبته تمام این ها میتواند ناشی از تفکرات و احساساتی باشد که دال بر عدم اطمینان خانواده دختر از پسر باشد؛ (که این مورد در موارد ازدواج سنتی رواج بیشتری دارد). هرچنددر همین موارد هم من فکر میکنم شروط ضمن عقد، ضمانت اجرایی بیشتری نسبت به مهریه دارند.
در مواردی که اطلاعات بیشتر است و شناخت افراد در روابط طولانی تر از یکدیگر، بیشتر است، هیچکدام از مهریه و شروط ضمن عقد معنایی ندارند. و بیشتر جنبه نمایشی دارند.
البته کل این داستان از آنجا نشات میگیره که در جامعه فعلی ایران مفهوم "ازدواج" نوعی قرارداد جلوه داده شده. پس طبیعی است که طرفین در پی تعیین حق و حقوق خود در این "معامله" باشند. زیرا طبق قانون تجارت اسلامی در معامله تجاری باید شروط، ضمن عقد قرارداد مشخص شده باشند و طرفین آگاهانه وارد معامله بشن در غیر اینصورت نمیتوانند بعدا ادعای خسارت کنند. پس طبیعی است که دختر (از آنجا که میداند اگر در ابتدا حقی را برای خود ثبت نکند، قانونگذار بعدا از او حمایت نخواهد کرد) خودش راسا اقدام کند و از طریق ابزارهای قانونی که در اختیار دارد، برای آینده نامعلوم فرضی، شرط و شروط (منجمله مهریه) تعیین کند.
در حالیکه در جوامع پیشرفته افراد طی ازدواج تعهد میدهند که در کنار یگدیگر زندگی کنند و در مسیر زندگی یار هم باشند یعنی مفهوم "ازدواج" به معنای کلمه؛ وحقوق اجتماعی و مالی و مدنی برای هریک و برای کلیه افراد جامعه یکسان و از قبل تعریف شده. و نیازی نیست فرد طی ازدواج نگران باشد که حقی دارد یا ندارد.